Aan de Wassenaarseweg nr.8, op de grens van Katwijk aan den Rijn en Wassenaar lag aan de rand van het bos Theetuin de Luwte. Gelegen in de Pan van Persijn konden de bezoekers in alle rust over het uitgestrekte terrein wandelen om daarna iets te nuttigen op het terras. Waar men bediend werd door een kelner in een smetteloos wit uniform en waar ouderwetse gastvrijheid hoog in het vaandel stond.

Crisisjaren

In de jaren ’30 werd Nederland hard getroffen door de recessie. Hoewel de economie zich eind 1936 leek te herstellen, had de kleine horeca het nog steeds moeilijk. Zo ook Theetuin de Luwte. Er werd nog wel regelmatig personeel gevraagd maar in oktober 1938 werd uitbater C.P. Luijt toch failliet verklaard. De spanning in EuropaIn 1933 stapte Duitsland uit de Volkenbond en begon met een grootschalig herbewapenings programma, waarna in 1936 het gedemilitariseerde Rijnland werd bezet. trof de Nederlandse economie hard. De economische problemen leidden tot verpaupering en ontevredenheid onder het Nederlandse volk, die zich onder andere uitten in onrust met als gevolg het Amsterdamse Jordaanoproer en de explosieve groei van populistische partijen als de NSB en NSNAP.

Een advertentie van Theetuin de Luwte in het Nationaal Socialistische weekblad Volk en Vaderland van 7 september 1935. E. Wolthaus

Nieuw perspectief

De toenemende spanning in Europa bood ook perspectieven, de bouw van het vliegveld Valkenburg en de Algehele Mobilisatie van 1939 brachten nieuwe klandizie naar Katwijk en omgeving. Nederlandse militairen werden ingekwartierd en zochten tijdens verlof een vorm van vertier. Luijt maakte hier slim gebruik van en wist met zijn failliete Theetuin een doorstart te maken. Het verderop in Wassenaar gelegen hotel-restaurant de Albertushof en Theetuin Meijendel waren eveneens populaire uitgaansgelegenheden.

Kamperen

Naast een kopje thee of koffie op het terras kon men ook genieten van licht alcoholische versnaperingen als bier en wijn of een glaasje sherry. Naast exploitatie van de Theetuin was er ook de gelegenheid voor groepen om in de zomer te kamperen. Menig jongelingsvereniging of padvinderstroep heeft er in de zomer hun tenten opgezet. Dit gebeurde voor een all-in prijs op basis van vol of half pension, waarbij uitbater Luijt dan zelf voor zijn gasten kookte. Men mocht ook gebruik maken van de bijbehorende wasgelegenheid.

Flugplatz Katwijk

Toen de Duitse Luftwaffe na in de inval in Nederland zijn intrek had genomen op vliegveld Valkenburg nam de klandizie van de Theetuin aanzienlijk toe. Luftwaffe personeel was er gedurende de hele week s’avonds steevast te vinden. Net zoals bij de hotels en restaurants in Katwijk aan Zee gingen de zaken goed. Soms kwamen de Duitse jagers laag overvliegen, want de Theetuin lag in precies in de aanvliegroute van het vliegveld.

Luftwaffe personeel op Flugplatz Katwijk. Op de achtergrond is een Messerschmitt Bf 109 te zien. E. Wolthaus

Rondleiding

In de zomer van 1943 kwam het dertienjarige neefje van de uitbater logeren bij zijn oom en tante in Katwijk. De jongen zat op de MULO Schoolvorm die in Nederland ontstond onder de Onderwijswet van 1857. MULO betekent: meer uitgebreid lager onderwijs. en sprak een beetje Duits. Hij had al snel contact met enkele officieren en piloten van het Jadgeschader dat op dat moment op het vliegveld gestationeerd was. Techniek had zijn interesse en hij wilde niets liever dan later zelf piloot te worden. Op een gegeven moment werd de jongen door één van de officieren uitgenodigd om naar het vliegveld te komen. Hij werd de volgende dag opgehaald door de officier voor een rondleiding op Fliegerhorst Katwijk. Hij mocht hierbij zelfs even in de cockpit van een Messerschmitt Bf 109 zitten.

Eindelijk elektriciteit

In de jaren na de oorlog was de Theetuin nog steeds in bedrijf. Echter het buurtschap “de Pan” waar het pand onderdeel van was beschikte nog steeds niet over elektriciteit. Men was aangewezen op petroleum verlichting. Dit terwijl het elektrisch netwerk van MVK Valkenburg zich op een steenworp afstand bevond. Het grondgebied van de bewoners van de Pan behoorde tot zowel de gemeente Wassenaar als de gemeente Katwijk. Na jarenlang requesten schrijven en corresponderen met beide gemeenten werd er in juli 1952 eindelijk een overeenkomst gesloten waarbij de gebouwen die het dichtst bij de doorgaande weg lagen op het net werden aangesloten. Autoriteiten van beide gemeenten waren aanwezig bij de officiële ingebruikneming. Na afloop van de plechtigheid werd er, hoe kan het ook anders, thee gedronken bij de Luwte.

Het terras van Theeschenkerij Restaurant De Luwte begin jaren ’50. E. Wolthaus

Het einde

Op 22 januari 1953 kondigt de Nieuwe Leidsche Courant het einde aan van Theeschenkerij Restaurant de Luwte. De bedrijfsvoering kwam ten einde en het pand werd verkocht. Vandaag de dag is de van oorsprong tot Theetuin verbouwde boerderij nog steeds te vinden aan de Wassenaarseweg. De oprijlaan naar het voormalig terras is nu afgesloten door een hek en het pand is omringt door dichte bebossing. Echter de markante trapgevel van het pand is nog steeds te zien vanaf de doorgaande weg van Wassenaar naar Katwijk.