De Ju52 transportvliegtuigen van K.Gr.z.b.v.II staan op het punt om te landen op vliegveld Valkenburg. Het is 05:20 in de ochtend en het is stralend voorjaarsweer. De bemanning kan uit het raam vers geploegde akkers, groene weilanden en in bloei staande tulpenvelden zien. Na een scherpe draai gemaakt te hebben wordt de landing ingezet. Aan boord zijn de manschappen van Kampfgruppe Buhse, C.III-47IR. Zij zijn gekozen om bij de aanval op Valkenburg als eerste te landen en samen met de reeds gedropte parachutisten het vliegveld te zuiveren.

Buhse stuit op zware tegenstand

Onder hen is Hauptman Rudolf Buhse. Hij is de bevelvoerder van C.III- 47IR en zit met zijn adjudant, zijn ordonnans en de medische staf in één van de Ju52 transportvliegtuigen. Onder zware Hollandse tegenstand proberen de troepen van  C.III- 47IR na de landing uit de vliegtuigen te klimmen en dekking te zoeken. Het mitrailleurvuur is moordend en uit de eerste toestellen slaagt niemand erin om er levend uit te komen. Het wordt Buhse al snel duidelijk dat de parachutisten er niet in zijn geslaagd om de Hollandse verdediging te breken. De gelande vliegtuigen zijn ook niet meer in staat om, zoals gepland, weer op te stijgen om ruimte te maken voor de tweede aanvalsgolf met C.II- 47IR. Zij moeten om te kunnen landen uitwijken naar het strand tussen Katwijk en Scheveningen. Hij realiseert zich dat ze op korte termijn geen versterkingen hoeven te verwachten. Buhse en zijn mannen staan er alleen voor.

Militair in hart en nieren

Rudolf Gustav Buhse, geboren op 10 april 1905 in Graudenz gelegen in het voormalig Pruisen, is een beroepsmilitair in hart en nieren. In 1924 neemt hij op 19 jarige leeftijd dienst in het Duitse leger en maakt snel carriere. Na een officiersopleiding genoten te hebben, wordt hij in oktober 1935 toegelaten tot de Kriegsakademie. Hierna krijgt hij een leidingegevende rang toegewezen in het 47ste  Infanterie Regiment. Voor de aanval op het vliegveld Valkenburg heeft hij het bevel over Kampfgruppe Buhse.

Uit de handen van General Von Sponeck heeft Rudolf Buhse, staande derde van links, zojuist het IJzeren Kruis mogen ontvangen. E. Wolthaus

Mislukt

Na vijf dagen hevige strijd volgt de Hollandse capitulatie. Ondanks het grotendeels mislukken van de slag om de Festung Holland wordt er met groot vertoon onder toezicht van General Leutnant Von Sponeck een parade gehouden op de Katwijkse boulevard. Buhse marcheert, met wat er over is van C.III-47IR, langs zijn bevelvoerder Oberst Kurt Heyser die staat opgesteld op de stoep van Hotel restaurant de Zwaan. Hieraan voorafgaand heeft Buhse, op het plein voor de Witte Kerk, vanwege zijn rol in de gevechten rondom vliegveld Valkenburg zowel het IJzeren Kruis 1^e als 2^e klasse uitgereikt gekregen.

Krijgsgevangen

In het verder verloop van de oorlog bekleed Buhse diverse posten. Tot hij in 1943 bij de val van Tunesië krijgsgevangen wordt genomen door de geallieerden. In 1946 wordt hij vrijgelaten en treedt, net als menig voormalig Wehrmachtofficier,  in oktober 1956 in dienst van de nieuw opgerichte Deutsche Bundeswehr. Met zijn opgedane frontervaring weet hij het uiteindelijk te schoppen tot Brigade Generaal, in het bezit van het Duitse Kruis in Goud en het felbegeerde Ridderkruis. In september 1962 zwaait hij af, en trekt zich terug in het Beierse plaatsje Tutzing am Starnberger See. Op 26 november 1997 komt hij daar op 92 jarige leeftijd te overlijden.