Een naam onomstotelijk verbonden met de Duitse aanval op het vliegveld Valkenburg is die van Oberst Kurt Heyser. Onder het bevel van Gen. Lt. Graf Hans von Sponeck had hij de leiding over I.R.47 die op de 10e mei 1940 de opdracht hadden het vliegveld te bezetten.
Naar Valkenburg
Het plan was om met 53 JU-52 transportoestellen om 03:50 vanaf vliegveld Lippstadt te vertrekken om vervolgens om 05:20 op Valkenburg te landen. Na de landing op het nog in aanleg zijnde veld werden de eenheden van het I.R. 47 al snel door de Hollanders van het vliegveld verdreven en gedwongen om zich richting het dorp Valkenburg te begeven.
Oberst Kurt Heyser. E. Wolthaus
Fahnenjunker
Kurt Heyser wordt geboren op 21 augustus 1894 in de Duitse deelstaat Nedersaksen. In september 1913 neemt hij als 19 jarige dienst als onderofficier in het Duitse leger. Zijn promotie tot Luitenant volgt op 6 augustus 1914. Na de Duitse capitulatie in 1918 neemt Heyser op 1 november 1919 dienst bij de Sicherheits Polizei in het Noord Duitse Bremen. In oktober 1935 wordt deze dienst ondergebracht bij de Wehrmacht. Heyser krijgt als Majoor het bevel over het 1ste bataljon van de 47ste Infanterie Regiment.
Een feldpostbrief van een jonge Kurt Heyser uit zijn tijd als Fahnenjunker, gedateerd op 18 juli 1915. E. Wolthaus
Verdreven van het vliegveld
Nadat de Duitsers het vliegveld aan de Hollanders op hadden moeten geven, werd door de staf van Heyser een commandopost en lazaret ingericht in de boerderij van Willem van Egmond aan de Achterweg 11 in Valkenburg. Heyser ontving hier op tweede Pinksterdag, maandag 13 mei, burgemeester De Wilde. Die kwam zich beklagen over de oorlogsschade aan zijn huis en het bedreigen van burgers door Duitse soldaten. Heyser gaf aan dat hij de handelswijze van zijn mannen ten zeerste afkeurde en beloofde maatregelen te nemen.
De Wilde deed daarop het verzoek aan Heyser om de vrouwen, kinderen en gewonden te mogen evacueren uit het dorp. Hij zou hiervoor ook een beroep doen op de Hollandse commandant in Katwijk. “Heeft u nog te eten” werd hem vervolgens door de Duitsers gevraagd. Toen het antwoord nee betrof kreeg De Wilde twee flessen melk mee en werd weer terug naar het dorp gestuurd.
Gewond en in het nauw
Heyser, die het gelukt was om levend uit zijn JU-52 transportvliegtuig te komen, raakt op 13 mei gewond aan zijn rechterschouder en is vervolgens gedwongen om zijn arm in een mitella te dragen. Hollandse artillerie nam hoeve Zonneveld onder vuur waarbij Heyser gewond raakte en niet langer in staat is om het bevel te blijven voeren over I.R. 47.
Majoor dr. H. Aicholz neemt het bevel van hem over. Heyser is inmiddels van alle kanten volledig ingesloten en raakt in de dag die volgt steeds verder in het nauw gedreven. Totdat tenslotte het nieuws van de Nederlandse capitulatie bekend wordt en de omsingelde Duitsers in Valkenburg uit hun benarde positie bevrijdt worden. Op 16 mei 1940 is hij voldoende hersteld van zijn verwondingen om op de stoep van Hotel Restaurant de Zwaan een overwinningsparade bij te wonen waarbij de eenheden van I.R. 47 over de boulevard van Katwijk aan Zee marcheren.
Oberst Kurt Heyser, hier links afgebeeld met één van zijn officieren in Hotel Restaurant de Zwaan aan de Katwijkse boulevard.
Onderscheiden
Oberst Kurt Heyser zal voor zijn verdiensten in de meidagen op 26 mei 1940 het Ridderkruis ontvangen. Heyser zal tot juli 1941 het bevel blijven voeren over I.R. 47. Op 1 augustus 1943 wordt hij tot Generaal Majoor bevorderd en voert tot aan de Duitse overgave in mei 1945 diverse commando’s. Hierna verdwijnt hij tot juli 1947 in krijgsgevangenschap. Op 20 april 1974 komt Kurt Heyser op 79 jarige leeftijd in Bremen te overlijden en wordt begraven op Friedhof Rensberg aldaar.