1944, het eten is schaars en alle levensmiddelen zijn op de bon. Het wordt steeds moeilijker om aan voedsel te komen. Veel Katwijkers die een ergens een stukje land hebben proberen de voedselschaarste het hoofd te bieden door te wat groente te verbouwen.

Honger

Vishandelaar Cornelis Hartevelt en zijn vrouw Dirkje hadden een gezin van elf kinderen en woonden aan de Varkevisserstraat. Achter het huis stond een grote schuur waar hij vis bakte die per handkar en bakfiets uitgevent werd in Wassenaar en Voorschoten. Moeder Dirkje heeft een zwak gestel en is vaak ziek. Oudste dochter Lies is hierdoor vroeg van school gegaan om haar moeder te helpen met het huishouden. Het hele gezin moet meehelpen in de zaak. Vis bakken, garnalen pellen aan de keukentafel en uitventen van de koopwaar langs de deuren.

Cornelis en Dirkje Harteveld. E. Wolthaus

Volkstuin

Vader Hartevelt heeft ook een volkstuintje in de Zanderij. Aan de oude Cantineweg heeft hij land waar hij groente en aardappelen verbouwde. In de ochtend van 31 Juli 1944 is hij op weg om zijn aardappelen te gaan rooien. Dit moet allemaal stiekem gebeuren omdat het gebied waar het land van Harteveld zich bevindt is afgezet en als mijnenveld is aangegeven. Er moeten hongerige monden worden gevoed, dus Cornelis heeft weinig keus dan toch te proberen om wat aardappelen te oogsten.

Een landmijn

Na enige tijd slaat het noodlot toe, Hartevelt stuit op een landmijnDe S-mijn, Schrapnellmine in het Duits, is de bekendste antipersoonsmijn gebruikt in WO II., deze ontploft en hij raakt ernstig gewond aan zijn gezicht en linkerhand. Hierbij verliest hij een groot gedeelte van het zicht in zijn linkeroog. Dokter Lodder verleend eerste hulp en zorgt ervoor dat Cornelis met spoed naar het Academisch Ziekenhuis in Leiden wordt vervoerd.

De familie Hartevelt met uiterst links dochter Lies. E, Wolthaus

Één van de zoons van Hartevelt biedt de vijftienjarige Teun van der Plas aan om het restant van de aardappelen te rooien, dan mocht hij de helft voor zichzelf houden. Liggend op zijn buik gaat Teun aan de slag en komt bij het uitgraven meerdere landmijnen tegen die hij voorzichtig apart legt. Echter het werkje is hem te gevaarlijk en de opbrengst dusdanig klein zodat hij na enige tijd het werk maar staakt. Cornelis Hartevelt houdt aan het hachelijke avontuur met de landmijn beperkt zicht aan zijn linkeroog over en zal voor de rest van zijn leven een aangepaste bril moeten dragen.

Cornelis Hartevelt is een van de gelukkigen die een ontmoeting met een landmijn na heeft kunnen vertellen. Een aantal Katwijkers was minder gelukkig. Tijdens en na de oorlog zijn er burgers gewond geraakt of hebben het leven verloren als gevolg van allerlei soorten wapentuig. Sommige van hen waren nog kinderen.